Van de veertiende tot en met de achttiende eeuw zijn er uitbraken van de pest in Europa. De oorzaak ligt in slechte hygiënische omstandigheden die vooral in de steden voor gevaar zorgen.
In de zeventiende eeuw zijn er een aantal ernstige pestepidemieën, ook in Gouda. Vooral in de jaren 1624/1625 en 1635/36 wordt de stad getroffen. Omdat de zieken, de zogenaamde pestlijders, zoveel mogelijk in quarentaine moeten, besluit het stadsbestuur voor de verzorging van de zieken een pesthuis in te richten. Het pesthuis wordt in 1614 gevestigd in een deel van het voormalige Maria Magdalenaklooster, dat gelegen was aan de rand van de stad. De zieken moeten zo min mogelijk met andere mensen in contact komen, en daarom zijn er speciale verzorgers die de zieken ophalen en de doden begraven op het naastgelegen pestkerkhof. In 1636 werden er alleen al 600 slachtoffers van de pest op dit kerkhof begraven. Zij worden pestdragers genoemd en hebben belletjes aan hun voeten zodat de mensen op straat hen aan horen komen lopen. De pesthuismeester had de leiding over het pesthuis.
Bron
Doden door de pest, 1617-1635
